Over Gitaren

Gitaren in DuoSonic

Gitaren in een duo

Nadat ik jaren lang elektrisch gitaar had gespeeld in diverse bands, kwamen er opeens gelegenheden waarin ik een zangeres kon begeleiden. Soms is er geen tijd om erover na te denken of om er zelfs voor te repeteren. Dan doe je ´t of niet. De eerste keer dat ik de kans kreeg een dergelijk optreden te doen was ergens in 2004. We moesten proberen met leuke muziek de mensen in de foyer van de Tamboer te houden na een voorstelling. Dat was in Hoogeveen en de zangeres was Annelies Hofmann. Ik kon de PA van mijn toenmalige bandje Surprise gebruiken dus we hadden een vette sound. Annelies en ik kenden allebei een hoop liedjes, de mensen bleven gezellig hangen en proosten bij “Something stupid” en swingden over de vloer bij “Sympathy for the devil”. Annelies en ik hadden succes. Ik was verbaasd. Het kon dus! Zonder drums en zonder al die andere toeters en bellers. Hoe zat dat nu eigenlijk?

It don’t mean a thing if you ain’t got that swing

Om gitaar te kunnen spelen in een duo zijn een aantal dingen belangrijk. De juiste akkoorden bijvoorbeeld. Het maakt niet uit zijn of het 3 of 13 zijn per liedje, als je ze maar pakt. Misschien nog wel belangrijker dan die akkoorden is het ritme, de groove. Die moet je vinden en vasthouden. En je vooral niet laten verleiden tot allerlei fratsen want dan onderbreek je de hartslag van de muziek. Status Quo, mijn favoriete bandje, kan dat erg goed. Rick Parfitt en Francis Rossi grooven wat af samen en ik word er nog elke dag vrolijk van. Zo wil ik ook spelen. Ooit kocht ik hun witte en groene Fender signature Telecasters.

De gitaren van vroeger

Tijdens mijn eerste duo gig speelde ik op een Ovation CC44-5 Black Celebrity Deluxe. Deze gitaar kocht ik van Bert Louissen in 1998. Echt een werkpaard. Heel functioneel en zwaar om te bespelen. Destijds wist ik niet dat je zo’n ding goed kon laten afstellen. Ik kneep me gewoon een ongeluk. In 2005 is de gitaar uit mijn auto gehaald door één of andere onverlaat.

Daarna had ik een Ovation Celebrity Model nr.CC 024 met een diepere bowl waar voor het eerst een stemapparaat was ingebouwd. Eerst een blauwe, later een sunburst uitvoering. Mijn schoonbroer Luuk heeft de blauwe van me overgenomen.

Sinds 2007 gaan Annette en ik op pad als Duo Sonic. Sindsdien ben ik me serieus gaan toeleggen op ritmegitaar spelen. Het is veel moeilijker dan ik ooit dacht. Het is zoeken naar een combinatie van akkoordliggingen, groove en continuïteit.

Raspen

Ovation gitaren waren prima voor duo gigs. Toch was ik niet altijd even weg van het geluid. In sommige gelegenheden klonken ze kil en rasperig. En als onze gig begon te lopen en de vloer stond vol met dansende en swingende gasten, miste ik in het heetst van de strijd een beetje meer power en agressie. Dan nam ik een volgende gig een Fender Telecaster mee in de hoop dat deze gitaar me de sounds zou leveren die ik nodig had. Maar dan miste ik de attack en het percussieve van het akoestische piëzo-element. Wat nu?

Rikkers gitaarbouw

Ik had zelf een plan voor een veelzijdiger geluid. Ik had een aantal Fender Telecasters. Ik zou mijn Fender Telecaster American Standard 2002 laten ombouwen. Ik zou een Telebrug bestellen met piëzozadels en dan zou ik 4 Telesounds hebben en die kunnen combineren met het piëzo geluid.

Niet zo’n heel goed plan, vond Jacco Stuitje van Rikkers gitaarbouw. Een Telecaster als solid body gitaar heeft minder het echte akoestische geluid wat je nodig hebt voor de afterbeat tik dan een hollow body gitaar. Neem gewoon een goeie jazz gitaar dan zorg ik voor de juiste piëzo.